از اون لحظه ها

هدفون تو گوشته و تو خیابون راه میری, بیخیال نسبت به هر چی که شده یا میخواد بشه
 به آدما نگاه می کنی هر کدومشون به نوعی با موزیکی که گوش میدی همراهی میکنن
 ی سمفونی بزرگ که نوازنده هاش بدون اینکه بدونن تو اوج هماهنگی اهنگ زندگی رو مینوازن
اینا تنها لجظه هایی میتونن باشن که فکر میکنی همه, همه و همه هر کاری که میکنن برای جلب نظر توئه.